dag 15 totaal andere dag...

Dag 15 een totaal andere dag...

Na een hele super gezellige avond die tot in de late uurtjes duurde werd ik vanochtend rond half negen wakker. Elk kwartier luidt de kerk de klok. Aangezien hij drie keer luidde moest het kwart voor negen zijn. Lang genoeg gelegen dus eruit....Brrr koud zeg...beetje jammer.
We hadden vanacht niet opgeruimd en dat was allemaal nat. De handdoeken, stoelen, ligbedjes, kaarsenbakjes ... Aan de glazen zag ik dat er zo'n 15mm water gevallen was...zozo.
Het beekje stroomde zeer snel en het water was helder in tegenstelling tot gisteren toen het meer op melkchocolade leek.
Na de stoelen droog te hebben gemaakt en een senseootje gezet te hebben nam ik plaats met het kolkende beekje als uitzicht. Al snel dwaalde mijn gedachten af naar alle dingen die we gezien hebben de afgelopen tijd, de gezelligheid, de vele lachmomenten die we hebben gehad en al het andere wat we hebben meegemaakt. Wat een super vakantie!! Dat hadden we zelf niet op voorhand kunnen bedenken. Maar aan alles komt een eind en zo ook deze vakantie...morgen terug naar huis..helaas.
Maar ja: de vakantie is pas over als we thuis zijn dus wat zullen we vandaag eens bedenken en gaan doen???
Het dorp zag er schitterend uit dus daar kunnen we wel even gaan kijken...en daarna? De motor pakken en over de vele mooie wegen scheuren? Nahhh komt wel weer regen en de wegen zijn vies...Nahja we kijken wel.. Of is er ergens hier iets speciaal te doen?
Is kijken wat Esther wil....als ze wakker is...
De kerklok sloeg 4 dubbele keren (dus vier kwartieren =het hele uur) en 10 keer een hoge noot en 10 keer een lage noot...aha 10 uur dus...pfff eraan wennen lukt mij niet...wat een geklengel de hele dag zeg.
Eerst maar eens naar de receptie ons aanmelden en kijken of ze nog broodjes hebben...een campingwinkel is er niet maar "nicht geschossen ist immer darneben oder?"
De eigenaar bromsnor nam mij het aanmeldingsformulier al uit de handen en scheurde er van alles af totdat er een klein kaartje overbleef welke ik terugkreeg. Daarmee kon je gratis tijdens je verblijf op de camping met het openbaarvervoer reizen...ik en openbaarvervoer?!...nie zo'n combi..
Herr Bromsnoetze had nog 6 broodjes gevonden waarvan ik er 4 meenam. 2 gewone en 2 met maanzaad...of moonsasse wie die deutschen sagen...want die vind Esther lekker.
Terug bij de tent lag Esther nog steeds "zu sagen" op het luchtbed en het was inmiddels al half elf. Dat kan natuurlijk niet hè...
Dus ik zette een senseo voor haar, smeerde die moonsasse bolletjes en maakte haar zachtjes wakker met een "ontbijt op luchtbed".

Rond elf uur zat dat er eindelijk in en stond ze buiten de tent. Was gehen wir machen heute?
We besloten eerst lopend naar het centrum te gaan. Vanaf de brug over het beekje konden we zien op wat voor een mooi plekje onze tent stond. Na wat fotootjes gemaakt te hebben liepen we door het centrum in. Wat een mooie panden maar wat een steile straten. Het laat naar bed gaan zat Esther behoorlijk in de benen dus besloot ik speciaal om haar het rondje wat we wilden lopen in te korten via een binnendoor weggetje....lieff hè zou je denken maar nee hoor: die vijftig traptreden vielen niet in goede aarde. Zelfs toen ik wilde belletje trekken tijdens het traplopen verscheen er niet echt een gemeende glimlach...
Hoe maak ik dit goed?? Aha een terrasje!! Ja hoor daar was de glimlach weer bij Esther....
Na een heerlijke cappuccino, een toast en een portie geklutzte eier liepen we weer naar beneden. uiteindelijk kwamen we uit bij het station van Schiltach. Ik had toch zo'n kaartje gekregen van Herr Bromsnoetze???
Zullen we gewoon instappen Esther??
En zo reden we 5 minuten later met den Zug weg. Waar gingen we heen eigenlijk? Geen idee...niet opgelet. Ik weet wel dat we naar het oosten gaan en dus zo het zwarte woud uit rijden...Oww dat moet niet!
Dus wij bij de eerst volgende halte eruit en snel lopen naar de trein die klaar stond om de andere kant op "zu zugen"....
Esther ondertussen weer foto's makend van de deze komische situatie...
Nadat we Schiltach weer voorbij waren vroegen we ons weer af waar we eigenlijk heen gingen...en nog steeds geen idee. Laten we gewoon ergens uitstappen...zien we dan wel verder...oké! Vijf minuten later stonden we buiten de trein op een eenzaam en verlaten perron...hmmm dat was ook weer niet de bedoeling...niets te doen hier...gazzie
Wanneer gaat er weer een trein? Hè bah over een uur pas en het regent...Ojee..
Hé een bushalte! Waar gaat die heen? Geen idee maar hij komt er al aan...daar zaten we dan in onze privé bus...
Na 20 minuten zei de buschauffeur iets in de trant van " end station dieser bus allen raus"...we hadden het idee dat hij dat tegen ons zei dus wij eruit. We waren beland in een dorp midden in het centrum wat er gezellig uitzag en kledingwinkels had...ja hoor fladder de fladder daar ging Esther weer...
Nadat we een aantal winkels gezellig bezocht hadden en Esther een paar mooie kledingstukken had gekocht streken we neer op een terras. We hadden allebei dorst dus namen we een grote fanta...nou en dat was me er 1 zeg: een bierpul vol....in Interlaken een grote cappuccino, in Italië grote ijsco, in Liechtenstein...eujj...grote problemen met wegkomen en hier in Schwarwald een grote fanta...lekker hoor!
Nadat we die verorberd hadden liepen we naar het station...hoe moeilijk kan het zijn: 2 sporen en een tijdkaart waar je niet uitkomt. We gokten erop dat we nog drie kwartier moesten wachten dus gingen we naar de Aldi om even in te slaan. Die zijn in Duitsland twee keer zo groot als in Nederland dus wij vermaakten ons wel. Met weer een tas erbij liepen we terug naar het station. We hadden nog twee minuten over en Esther moest even naar de WC...ik hield de aankomst van de trein ondertussen in de gaten. Na 10 seconden riep ik: Esther!!!! Zij: Ja!!! Ik: hij is er nog niet hoor...
Ze zei dat ze er niet ingetrapt was maar ik betwijfel het...
Een minuut later zaten we in de trein....was dit wel de goeie eigenlijk?? Niets kwam Esther bekent voor....dus ik maakte haar constant aan het twijfelen...waar gingen we eigenlijk heen? Konden we de weg terug nog wel vinden? Wanneer ging de laatste trein? Moesten we via bussen naar het juiste station? Wie het weet mocht het zeggen..niemand zei wat...
Schiltach heeft twee stations en toen het omgeroepen werd en Esther eindelijk de twijfel kwijt was (en mij een beetje boos aankeek) besloten we om op het eerste station van Schiltach eruit te gaan. Zien we ook nog wat van de rest van het dorp. Toch?
Toen we het perron afliepen stond er een bus klaar voor vertrek. Na een instemmende knik van de buschauffeur of hij ook in het centrum van Schiltach stopte, stapten we in. We zeiden gelijk: als je de oude brug ziet moeten we gelijk op het stop knopje drukken. De bus starte en keerde voor het station om....en wat zagen we voor ons? De oude brug!!!
We drukten gelijk op het knopje terwijl we de camping voorbij reden...sjit...hij bleef doorrijden tot in het centrum dus konden we een eind teruglopen....
Bijkomend van deze onverwachte hilarische dag begonnen we ons avond maaltijdje te maken...de restjes van de vakantie voorraad moest op dus we aten: tomatensoep, knakworsten met mosterd en bolletjes....jammie.
Daarna namen we de vaat mee naar de douche gelegenheid. Na het douchen en het doen van de vaat doken we die Zelt hinein. Kaarsjes aan, chocolaatje erbij, senseootje en een drankje....
Morgen ontbijten in Schiltach, inpakken en terug naar Nederland...nog 625 km tot thuis....we willen helemaal niet naar huis.