dag 7 susten-,furka- en grimselpas

Dag 7.  
We waren mooi op tijd wakker en vroegen ons af of de regen voorbij was. Enigste manier om daar achter te komen was opstaan en de tent uit te gaan...also loos gehts...Brrr...droog maar frisjes..   Eerst maar eens opfrissen en ontbijten en een bakkie zetten...na de Zwitserse broodjes met Hollandse keese en de senseootjes gingen we eerst de was doen...mocht ook wel na 6 dagen want de tassen raakten leger en leger.  
Rond half twaalf ging die Motorkleidung an. De tanktas was gevuld en we waren er klaar voor. Alvoor we opstapten plakte die kleidung sjeun aan ons lichaam van de hitte...schnell wek von hier dus. We hadden de snelheid er goed in richting Meiringen om ff af te koelen. Ff getankt en toen in Innertkirchen rechtdoor de Sustenpas op. In dichte bebossing slingerden we langzaam omhoog: wat een prachtige omgeving!! Bij de tweede haarspeldbocht stopten we om wat foto's te maken. Gelukkig wilde een Frans stel ook wel een foto van ons samen maken. Nadat we het ook bij hun gedaan hadden vervolgenden we onze weg. Het landschap veranderde naar mate we hoger en hoger kwamen...de bomen verdwenen en het uitzicht werd ruimer. Na de vele tunneltjes en haarspeldbochten kwamen we aan op de top van de sustenpas en daar stonden we dan omgeven door sneeuw. Nadat we de motor geparkeerd hadden hielden we eerst een sneeuwballengevecht....ja idd lekker kinderachtig maar wel lachen...m.u.v. Het inpeperen...dat was koud. Het waaide heel hard en na de lachwekkende foto shoots gingen we naar binnen voor een echt bakkie "susten" kaffee. Nadat de tenen van Esther ontdooid waren gingen we, na een foto gemaakt te hebben van het sustenpas bordje, door de tunnel. Even flink het gas los...want een 1000 cc twee cilinder klinkt zo lekker in een tunnel... Met een noodgang kwamen we aan de andere kant er weer uit...flink in de ankers want de haarspeldbochten van de afdaling dienen zich weer aan. Wat een ander landschap ineens en wat mooi weer.Na het nodige gekronkel en "oeh's , aah's en kijk dat dan" kwamen we beneden aan in Wassens... En dat was(sens) wat. Een dorp met veel mooie gebouwen en een hoop treinen en hoogte verschil. We vervolgenden onze weg met het uitzicht op de gotthard tunnel om via een zéér slingerend weggetje een robuuste helling te nemen. Wat een rotsen zeg. Bovenop zag je zelfs miliaire vestingen in de rotsen zitten. Indrukwekkend om te zien. Toen was de furkapas aan de beurt. Een mooie pas, mooie omgeving maar wat een smalle weg en wat een afgrond er naast. Het "oeh en aah" gehalte van de dame achterop zwakte af en de grip van haar om mij werd steviger. Wellicht dat het slechte wegdek...en de snelheid mss ook meewerkte..ik weet het niet zeker... We waren inmiddels ruim over de helft van onze tour toen we bovenaan stopten voor de foto's. Naar beneden kijkend zag je de slingerweggetjes al die we moesten nemen. Het viel ons al lange tijd op dat het overal lekker rustig was dus we namen de tijd overal voor. Na een half uur gingen we weer verder. In de afdaling schreeuwde Esther iets over koeien met bellen...dus direct het motor anker uit en filmden we de oversteek van koeien over de weg... Toen kwamen we bij de Grimselpas en zagen we de stijle helling die we moesten nemen....en waar wegwerkzaamheden bezig waren. Toch stopten we halverwege voor wat foto's. Toen we daar stonden stopte er een auto met twee monteurs ofzo erin. Ze liepen nogal snel en controleerde van alles. Één van de twee sprong ineens over de rand naar beneden...we schrokken ervan maar gelukkig voor hem was het daar niet zo diep...pfff. Na wat geren van hun van links naar rechts hielden wij het voor gezien en reden we verder om te stoppen op de top van de Grimselpas. Kolere wat een wind en wat vond Esther het koud...tijd voor een omelet en een warm bakkie koffie. Nadat we besteld hadden wilde ik even naar de toilet maar helaas was een bus vol Japanners mij voor dus moest ik het nog even ophouden voordat ik een poging kon wagen om in de pot het balletje in het goaltje te ..eujj...waterstralen.. Gelukkig was het al die jappannertjes het ook niet gelukt.... Na de omelet gingen we naar buiten...de wolken zorgden ervoor dat we in een dikke mistbank beland waren. Na wat gesjop in het winkeltje bekeken we wat folders die daar lagen. De medewerker zei " die können Sie mitnemen"... Waarop wij vroegen: "alles??"...dat bleek niet de bedoeling. Teleurgesteld verlieten wij de winkel. Na wat verwoede pogingen om via de "zelftimer" een foto van ons samen met het bordje "Grimselpas" pas te krijgen, en waarbij ik telkens net te laat was ofdat de camera omgewaaide stopte er gelukkig een eenzame Spanjaard die wel een foto van ons wilde maken. Nadat Esther "the favor" had geretourneerd reden we weg. De afdaling was als een maan landschap: grote gladde groene rotsen...immens om te zien. Opeens verscheen er een groot stuwmeer met daarop een hotel...du erwartets es nicht dort... Vanwege de kou en de wind reden we snel verder om uiteindelijk weer in Innertkirchen het rondje af te sluiten. We konden nog een rondje doen maar het was inmiddels al half zeven dus we deden het maar niet. Ondanks dat de temperatuur redelijk aangenaam was op de camping namen we toch maar een lekkere warme douche. Moe maar zeer voldaan van de rit, de vele indrukken en het gelach doken we na middernacht de tent in...